بررسی تاثیر افزودن سیلدنافیل به داروهای آلفا بلوکر دررفع زودهنگام احتباس ادراری حاد در هیپر پلازی خوش‌خیم پروستات

چکیده مقدمه: در افراد مسن احتباس ادراری حاد ناشی از هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات عارضه شایعی است و به‌طور معمول داروهای آلفا بلوکر مثل تامسولوسین برای کمک به رفع این مشکل پس از کاتتریزاسیون استفاده می‌شوند. چون، در حدود %40 موارد به‌رغم تجویز آلفا بلوکرها پس از برداشتن کاتتر مجرا مجددا احتباس ادراری بروز می‌کند، تحقیق برای یافتن رژیم دارویی مؤثرتر همچنان ادامه دارد. هدف: تاثیر افزودن سیلدنافیل به آلفا بلوکرها برای درمان احتباس ادراری حاد ناشی از هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات. مواد وروش‌ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی شاهددار، تصادفی ودوسوکور انجام شده است بیمارانی که از خرداد الی دی ماه 86 با شکایت احتباس ادراری ناشی از هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات به درمانگاه ارولوژی مرکز درمانی رازی رشت مراجعه کرده بودند وارد مطالعه شدند. 80 بیمار دچار احتباس ادراری حاد ناشی از هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات به دوگروه 40 نفره تقسیم شدند. گروه اول 4/0 میلی‌گرم تامسولوسین به همراه 25 میلی‌گرم سیلدنافیل و گروه دوم 4/0 میلی گرم تامسولوسین و دارونما دریافت کردند. پس از 48 ساعت کاتتر مجرا خارج و توانایی ادرار کردن در هر دو گروه ارزیابی شد. آنالیز آماری با 10 SPSS و با آزمون کای دو وتی زوج با سطح معنی‌دار بودن p<0.05 صورت گرفت. نتایج: تفاوت بین سن، وزن پروستات و حجم ادرار احتباس‌یافته بین دو گروه از لحاظ آماری معنی دار نبود(به ترتیب,p=0.791 p=0.587 p=0.364,). پس از خارج‌کردن کاتتر در گروه اول، 32 نفر(%80) و در گروه دوم 22نفر(%55) قادر به ادرار کردن بودند(p=0.017). پس از یک هفته 28نفر درگروه اول(%70) و 19 نفر در گروه دوم(%5/47) همچنان قادر به ادرار کردن بودند و اختلاف بین دو گروه از لحاظ آماری معنی‌دار باقی ماند(041/0p=). بحث: به نظر می‌رسد افزودن سیلدنافیل به تامسولوسین بر موفقیت در ادرارکردن پس از خروج کاتتر در بیماران دچار احتباس ادراری حاد ناشی از هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات مؤثر باشد.